„Wychowanie jamnika nie należy do rzeczy łatwych…jak wiadomo są to pieski uparte…jak osiołki.. no bo kto nie śpi ze swoim jamnikiem?!- więc tresurę trzeba zaczynać bardzo wcześnie żeby przyniosła jakiś skutek…życzę powodzenia..”
Oto kilka podstaw wychowania psa, szczegółowe porady znajdą Państwo w dolnej części tej podstrony.
jeszcze przed przybyciem szczeniaka do Twojego domu przygotuj mu legowisko
- przyuczaj jamnika do pozostawania w samotności
- ucz psa do załatwiania swoich potrzeb w jednym, określonym miejscu
- zaopatrz jamnika we własne zabawki i gryzaki
- podawaj posiłki swojemu psu o stałych porach
- pilnuj, aby jamnik nie szczekał bez potrzeby
- ucz jamnika karności, chodzenia przy nodze itp
Detale wychowania jamnikajamnik
Polski Związek Kynologiczny dopuszcza opuszczenie 'gniazda rodzinnego’ przez szczeniaka psa po osiągnięciu przez niego 7 tygodnia życia. Doświadczeni hodowcy wraz z pieskiem dają nowemu właścicielowi przedmiot przesiąknięty zapachem gniazda w celu dodania poczucia bezpieczeństwa szczeniaczkowi w nowym otoczeniu. Może to być zwykła szmatka.
Można powiedzieć, to to pierwszy krok w wychowaniu jamnika. Kolejnym testem będzie pozostawienie szczeniaka w samotności. Pies przyzwyczajony do noszenia na rękach i stałej obecności zachwyconych nim nowych właścicieli przy pierwszych próbach pozostawienia samemu sobie może skomleć. Aby tego uniknąć należy od pierwszych dni przyzwyczajać do tego faktu pozostawiając psa samego – najpierw na kilka minut, potem stopniowo okres nieobecności wydłużając (najlepiej po spacerze, zabawie – gdy pies jest zmęczony).
Nie pocieszajmy go po usłyszeniu wycia, nie wracajmy do niego aby nie kojarzyć mu się z takim sposobem „przywoływania” właścicieli.
Ogromnym błędem jest pozwolenie jamnikowi spędzić pierwszą noc we wspólnym łóżku (o ile nie mamy zamiaru z nim spać w późniejszym okresie, a to już inna sprawa…). Pies musi mieć własne legowisko – wiklinowy koszyk lub kojec, kocyk (koniecznie z wymienną poszwą), materac.
Jamniki krótkowłose uwielbiają ciepło, warto więc umieścić legowisko w okolicach kaloryfera, ale nie przy nim bezpośrednio! Można również stworzyć mu coś w rodzaju kokonu do którego by wchodził – jamniki lubią być przykryte.
Dobrze, jeśli legowisko może być usytuowane w miejscu, z którego jamnik będzie widział wszystko, co dzieje się w mieszkaniu.
Od 8 tygodnia możemy przyuczać jamnika do załatwiania swoich potrzeb w jednym miejscu (np. łazienka z rozłożoną gazetą). Zanoś go do tej tymczasowej toalety po posiłku czy przebudzeniu. Chwal szczenię za osiągnięte rezultaty np. za pomocą smakołyków.
Na dwór pies może zostać wyprowadzany dopiero 2 tygodnie po szczepieniu przeciw nosówce!
Jamnik powinien być utrzymany w suchej, sportowej kondycji z dobrym umięśnieniem. Ograniczy to w pewnym stopniu skłonność do dyskopatii, która wiąże się z wydłużoną sylwetką. Dlatego – w młodym wieku – lepiej unikać stromych schodów i po prostu znieść go z góry.
Posiłki dorosły jamnik powinien otrzymywać o stałych porach dwa razy dziennie w niedużych ilościach. Jeśli pies nie zje wszystkiego, co mu podaliśmy – zabierz miskę z resztkami po kilku minutach od zakończenia przez niego posiłku.
Ze względu na wspomnianą kondycję, jamnika lepiej nie przekarmiać, zachowywać dietę niskobiałkową i ograniczać dokarmianie smakołykami. Pamiętaj o konieczności ciągłego dostępu psa do miski ze świeżą wodą!
Szkolenie jamnika to osobna i nie najłatwiejsza sprawa. Jego siła osobowości, upór a zarazem spryt sprawiają, że szkoleniowiec musi użyć całej swojej inteligencji, wiedzy i dyplomacji ażeby wyegzekwować oczekiwane zachowania pieska. Jest niesłychanie pomysłowy, jeśli chodzi o unikanie wykonywania komend; jeśli jednak naukę rozpoczniemy wystarczająco wcześnie i będziemy cierpliwi, spokojni i uparci, uda nam się zyskać towarzysza o wielkiej osobowości i oryginalności.
Naukę chodzenia przy nodze przeprowadzamy przy napiętej smyczy (gdy pies jest wybiegany, a więc podatniejszy na polecenia), reagując nią przy każdej próbie niesubordynacji. Chwalmy psa za dobre sprawowanie – słowem ale i smakołykiem. Rozkazy wydawajmy krótko. Naukę przerywajmy co kilkanaście minut i pozwólmy w tym czasie psu się wybiegać. Po jakimś czasie spróbujmy ćwiczyć na luźniejszej smyczy. Nie przechodźmy do kolejnego zadania bez opanowania przez psa poprzedniego.
Spacer to zarazem nawiązywanie nowych znajomości. Tu należy uważać ażeby konfrontacja nie zakończyła się bójką. Jamnik lubi dominować a ewentualność podjęcia awantury ze znacznie silniejszym psem może się dla niego źle skończyć.
Reasumując: mając jamnika, od małego należy uczyć go posłuszeństwa, przypominając zarazem: kto kogo ma. Oznacza to również „sterowane” zabawy piłką, chowanie się, rzucanie patyka itp., tzn. kontrolowanie jego przedsiębiorczości – co uchroni nas przed szukaniem naszego pupila, który gdzieś nagle „wyparował”, w swoich interesach…
Dobrze wychowany jamnik będzie niewyczerpanym źródłem wesołości o niesłychanej odwadze i wierności.
